Вай шахси табиатан ором, хушфеъл, камсухан, агар аз дур ба чеҳрааш назар афканед, гумон медоред, ки пайваста дар ҳалли кадом як муаммои сарпечида дар андеша аст. Ман ӯро гоҳо дар ин роҳи серодам ҳамроҳӣ мекунам ва медонам, ки дар дилаш чӣ гап аст: пайваста ғами кору кормандонашро мехӯрад, дар сари хушсифат нашр шудани китобу рӯзномаҳо, маҷаллаву дигар асноди чопӣ, дарёфти қисмҳои эҳтиётӣ барои дастгоҳҳо меандешад. Вақте ки бинои бисёрошёнаи нашриёт дар соҳили дарёи Душанбе фаъол гашт, Вафобек Гулбердиев аз кормандони нахустини он шуд. Зиёда аз 35 сол аст, ки рӯзномаву маҷаллаву китобу дафтар нашр менамояд. Вай баъди хатми мактаби миёнаи деҳаи Деҳбастаи ноҳияи Шуғнон ба Алмаато рафт, то ки мутахассиси соҳаи табъу нашр шавад. Чаро ин ихтисосро пеш гирифт, худаш ҳам он солҳо намедонист. Таваккал кард, соҳа барояш наву аҷиб тофт: охир рӯзнома баровардан ва ҳар субҳ онро дар дасти ҳазорон муштариён дидан магар хушбахтӣ нест? “Шарқи озод” дар замони шӯравӣ аз калонтарин муассисаҳои табъу нашр ба ҳисоб мерафт. Кормандони зиёде дошт. Ҳар шаб то 500 ҳазор нусха рӯзно-маҳои “Тоҷикистони советӣ” (ҳоло “Ҷумҳурият”), “Коммунист Таджикистана” (“Народ-ная газета”), “Совет Тожикистони” (“Халқ овозӣ”), “Ҷавонони Тоҷикистон” ва ғайраҳоро ба нашр мерасонд. Вақте ки кишвари абарқудрати шӯравӣ барҳам хӯрду чопи рӯзномаву маҷаллаҳо низ кам шуд, бисёр кормандони нашриёт тарки кор кар-данд. Вале Вафобек, ки ба касбаш бовафо буд, нарафт. Бо чанд нафар фидоии касб ба ҷои рӯзнома дафтар мебаровард ва роҳбарон бо маблағи он музди кормандонро мепардохтанд. Ҳавои зимистон дар матбаа нисбат ба берун хунуктар мешавад, зеро деворҳои бетонии таҳхонаҳо нам кашида, аз худ сардии зиёд хориҷ месозанд ва ҳар кас наметавонист дар ин гуна шароит тоб орад. Аммо Вафобеку ҳамкоронаш солҳои 1991 - 1995 тавонистанд ҳафтае як – ду маротиба ва гоҳо се бор рӯзномаҳои “Ҷумҳурият”, “Садои мардум”, “Народная газета” ва ғайраро ба муштариён пешниҳод созанд. Коғаз намерасид, ранг низ, дастгоҳҳо фарсуда шуда буданду зуд – зуд аз кор мемонданд, Вафобек бо аъзои бригадааш то субҳ даст ба таъмир мезад ва вақте ки дастгоҳ ба ҳаракат меомад, дар чеҳрааш табассум гул мепартофт. Дар нашриёт сехи аз ҳама асосӣ сехи чопи рӯзномаҳост. Вафобек солҳои 1992 - 2014 роҳбарии онро ба зимма дошт. Ман борҳо шоҳиди он будам, ки дар солҳои душвор чанд амалиётро худ анҷом медод: плёнкаҳоро монтаж мекард, акси онро ба пластина мегузаронд, пла-стинаро ба дастгоҳи чоп мебаст ва ғайра. Ҳоло  сардори чопи офсет аст. Китобу маҷаллаҳои ранга мебарорад. Имрӯз дар шаҳри Душанбе бештар аз 20 рӯзнома ба дасти хонанда мерасад, ки аксар дар “Шарқи озод” нашр мешаванд ва дар чопи бо-сифати онҳо саҳми Вафобеку ҳамкоронаш Қаҳҳор Санаев, Искандар Ёров, Ношак Наврӯзов, Мирзо Ҳасанов ва дигарон назаррасанд. Бигзор ҳар субҳи зиндагиаш му-дом чун китобу маҷаллаву рӯзномаҳои баровардааш рангобарангу пурмазмун бошад.